سِر جان گوردون در سن 15 سالگی در میان 250 دانش‌آموز دیگر در درس زیست‌شناسی رتبه و امتیاز آخر را به دست آورده بود و در تمامی دروس علمی دیگر نیز آخرین جایگاه را داشت.
شصت و چهار سال بعد،وی به عنوان یکی از برترین و هوشمند‌ترین ذهن‌های نسل خود معرفی شده و به زودی جایزه‌ای 750 هزار پوندی را به همراه محققی ژاپنی دریافت خواهد کرد. وی پس از اطلاع از انتخابش به عنوان برنده نوبل پزشکی و فیزیولوژی در دفترش در موسسه گوردون کمبریج اعلام کرد که هنوز گزارش مدرسه‌اش از وضعیت نامناسب تحصیلی‌اش بر روی میز کارش قرار دارد.
در این گزارش اعلام شده که ادامه تحصیل وی در رشته علوم در دانشگاه تنها وقت تلف کردن است! گوردون می‌گوید معلمی که این گزارش را نوشته دراصل یک موزه‌دار بوده که برای درس دادن به دانش‌آموزان ضعیف استخدام شده بوده و به هیچ‌وجه معلم کارآزموده‌ای نبوده است. وی شنیده بود که گوردن به انجام تحقیقات علمی علاقمند است و به نظر وی این کار بسیار مسخره بود زیرا هیچ امیدی نداشت که گوردون بتواند فعالیت‌های علمی انجام دهد.
گوردون می‌گوید: زمانی که با مشکلی مانند به نتیجه نرسیدن یک آزمایش مواجه می‌شوید، رویدادی که معمولا اتفاق می‌افتد، خوب است که به خاطر بیاورید شاید پس از گذشت این‌همه سال واقعا در انجام آزمایش‌ها و مطالعات علمی موفق نبوده‌اید و شاید حق با معلم بوده‌است.
وی پس از دریافت این گزارش توجه خود را به ادبیات کلاسیک معطوف کرد اما به دلیل بروز اشتباه در بخش دانشجویی دانشگاه، وی توانست در رشته جانورشناسی به ادامه تحصیل بپردازد. وی در حال تحصیل در آکسفورد بود که توانست مقاله خود در زمینه ژنتیک و سلول‌ها منتشر کند.
گوردون در سال 1971 به کمبریج پیوست و در سال 1989 به یکی از اعضای بنیانگذار موسسه Wellcome/CRC که بعد‌ها به موسسه گوردون تغییر نام یافت تبدیل شد و هنوز هم در سن 79 سالگی به صورت تمام وقت در این موسسه مشغول به کار است.
بر اساس گزارش تلگراف، گوردون ابتدا توسط یک روزنامه ایتالیایی که تلاش داشت درباره کسب جایزه با او مصاحبه کند،از خبر نوبل آگاهی یافت،اما فکر کرد حرف‌های روزنامه‌نگار ایتالیایی نادرست است. پس از آن کمیته نوبل با وی تماس گرفت، اما گوردون باز هم تصور کرد یکی از همکارانش با تقلید لهجه سوئدی قصد دست انداختن وی را دارد.
